Pedagogika Marii Montessori jest inicjatywą mającą na celu odnowienie rozumienia wychowania. Wyrosła na fali wzrastającej krytyki harbartowskiej „szkoły tradycyjnej” z jej „formalizmem dydaktycznym i z rygoryzmem wychowawczym, intelektualistyczną jednostronnością, oderwaniem od zmieniającego się życia, traktowaniem ucznia jako bierny przedmiot wszelkich zabiegów dydaktycznych i wychowawczych” .
Pedagogika ta zrodziła się w ramach ruchu zwanego nowym wychowaniem, nową szkołą, progresywizmem. Kierunki i koncepcje w tym ruchu, rozwijane i rozbudowywane na podstawie eksperymentów szkolnych, zyskały sobie dużą popularność i zastosowanie w praktyce oświatowej wielu krajów świata. Ich wspólnym założeniem byłoby skoncentrowanie zasad doboru metod i treści kształcenia i wychowania wokół dziecka, jego właściwości, potrzeb, zainteresowań i spontanicznej aktywności, indywidualizacja procesu kształcenia, rozwijanie nie tylko intelektu, ale i innych sfer osobowości, lepsze przygotowanie uczniów do uczestnictwa w życiu społecznym szkoły. Większość współcześnie proponowanych koncepcji edukacyjnych opartych jest na tzw. pedagogicznej orientacji na dziecko, pragnie autentycznej humanizacji edukacji, wspierania rozwoju aktywności dziecka.
Brak komentarzy:
Prześlij komentarz