Maria Montessori na podstawie obserwacji dzieci doszła do wniosku, że mają one zmysł matematyczny i abstrakcja nie stwarza trudności. Trudności pojawiające się później są skutkiem niewłaściwego sposobu uczenia lub prezentowania materiału. Dziecko rozwija pojęcia matematyczne przez swoje własne doświadczenia. Wprowadzeniem jest kontakt z materiałami sensorycznymi, które zapewniają podstawę do pojęć matematycznych oraz uczą koordynacji ruchów, co zapewniają również ćwiczenia dnia codziennego. Natomiast praca z materiałem językowym wprowadza nazewnictwo używane w matematyce. Materiały mają być dla dziecka interesujące i stopniowo rozszerzane o materiał z zakresu matematycznego. W pracy z materiałem matematycznym nauczyciel powinien zacząć od wprowadzenia konkretów, a kończyć na wprowadzeniu abstrakcji, oddzielać trudności, działać krok po kroku, pracować najpierw z całością stopniowo przechodząc do szczegółów, dokonywać integracji wiedzy i odnosić do się do codziennego życia. Pomoce z zakresu kształcenia matematycznego ułatwiają dziecku zrozumienia podstaw matematyki poprzez obiektywizację tego co abstrakcyjne.
Materiał do ćwiczeń matematycznych Maria Montessori opracowała według trzech działów: w zakresie liczenia od 0 do 10 (czerwono niebieskie beleczki, cyfry z szorstkiego papieru, skrzyneczka z wrzecionami, cyfry i żetony, kolorowe perełki), wprowadzenie do systemu dziesiętnego (złote perełki, tablice Seguina, łańcuch perełek ze strzałkami) oraz do liczenia od 11 do 19 i od 19 do 99 oraz od 100 i dalej.
Materiał dydaktyczny łączy ze sobą różne dziedziny matematyczne jak arytmetyka, algebra, geometria zapewniając całościowe kształcenie w tym zakresie.
